'Werken met energie vind ik echt iets magisch. Wekelijks geef ik mezelf een Reiki behandeling, zo fijn!

Naast mediteren en wandelen is dit een vast onderdeel van mijn routine.'

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn website. Hieronder geef ik jou een inkijkje in mijn leven, zodat je mij alvast een beetje leert kennen.

Samen met mijn partner Bern en onze twee zoons, wonen we in een oude woonboerderij in Beuningen (Ov.). We wonen op een prachtige plek naast het bos en de rivier de Dinkel. Ons huis is omringd door weilanden. Deze plek, waar rust en stilte is, is de plek waar ik op mijn best ben. Ik wandel graag en kom volledig tot rust in de natuur. Samen met mijn gezin gaan we graag op reis. We bereiden momenteel een rondreis voor van 9 maanden door Zuidelijk Afrika. We hebben een Landrover Defender gekocht met twee daktenten waarin wij nieuwe avonturen gaan beleven. Onze vorige lange Afrikareis van 7 maanden beleefden wij met onze camper Sam. Het leven in een camper geeft ons het ultieme gevoel van vrijheid. Gaan en staan waar je maar wilt. Heerlijk!

Helen met je handen, werken met energie. Het is voor mij heel normaal. Mijn oma deed dit al en ook mijn vader paste dit vroeger toe als ik ziek was. Van kleins af aan was ik hierdoor geïntrigeerd. Het kon dan ook niet anders, dan dat ook ik dit ging leren. Eind 2009 begon ik met Reiki geven. Ik had toen niet bedacht dat ik hier ook mijn werk van kon maken. Uiteindelijk veranderde dat. Hoe dat proces ging lees je hieronder. Wekelijks geef ik mijzelf een Reiki behandeling. Naast mediteren en wandelen is dit een vast onderdeel van mijn routine. 

Werken met energie vind ik heerlijk! Een behandeling op afstand of op de behandeltafel in mijn praktijk aan huis. Ik vind het zo fijn om deze magische energie te mogen geven aan anderen. Elke behandeling is anders en ik geniet daar enorm van. Dat dit mijn werk is, vind ik een groot cadeau. Ik ben daar zo dankbaar voor.

'Jou weer naar je eigen hart laten luisteren,

jou weer laten voelen waar jij blij van wordt.'

Die kritische stem van jou op vakantie sturen. Stilte in je hoofd creëren en (weer leren) luisteren naar jouw lichaam. Ontspanning. Dat is wat ik wens voor al mijn klanten. Ik kijk er naar uit om jou te mogen behandelen in mijn praktijk, zodat ook jij weer als de beste versie van jezelf verder kunt!

In 2016 zag mijn leven er compleet anders uit. Het jaar waarin mijn leven voorgoed veranderde. Ik wist het toen niet, maar ik was de verbinding met mezelf helemaal kwijt.

We waren in het begin van dat jaar 4 weken op vakantie geweest naar Zuid-Afrika. Het land waar we zo van houden. Toen we terug kwamen was ik doodmoe. Ik kon maar niet landen in Nederland en had enorme heimwee naar Afrika. Ik pepte mezelf op -zoals altijd- en ik ging gewoon door. Het was immers druk op kantoor. Ik had toen een vaste baan als teammanager. Ik had de verantwoordelijkheid voor twee teams en we zaten middenin een grote transitie. Van buiten zag het er allemaal heel succesvol uit, maar van binnen maakte ik mezelf steeds meer kapot. In de loop van 2016 werd ik steeds vaker ziek en ik kreeg steeds meer lichamelijke klachten. Van hoofdpijn, haaruitval, hartkloppingen tot ernstige huidproblemen. Dan was ik verkouden, dan weer had ik griep. Ik pikte elk virus op. In de zomer gingen we op vakantie naar Frankrijk. Nog steeds was ik moe. Na 3 weken vakantie ging ik met lichte tegenzin weer naar kantoor. Uit het niets kreeg ik daar een complete black out. Na een gesprek met mijn leidinggevende werd ik door haar naar huis gestuurd. ‘Na een paar dagen rust ben ik er wel weer’, zei ik tegen haar. Dat werd ruim 1,5 jaar later.

Burn-out en depressie

Wat bleek? Ik had een fikse burn-out en depressie. Toen mijn psycholoog dat tegen mij zei kon ik het aan de ene kant nauwelijks geloven. Ik was toch onoverwinnelijk? Aan de andere kant luchtte dat zo op. Eindelijk kon ik toegeven aan mijn moeheid. Ik was doodop. Ik was de weg kwijt, ik wist niet meer wie ik was en wat ik leuk vond om te doen. Vanaf dat moment kreeg ik er een fulltime baan bij: mezelf helen. Ik was niet meer in staat om voor onze twee zoons te zorgen. We regelden oppas voor hen, ik ging in (groeps)therapie bij een psycholoog en ik gaf Reiki aan mijzelf. In de hoop mezelf energie te geven, iets wat ik zo hard nodig had.

In het begin sleepte ik mezelf iedere dag naar buiten, de natuur in. De plek waar ik het liefst ben. In het begin van die burn-out periode 10 minuten. Dat bouwde ik beetje bij beetje op. Het was een hele zware periode die ik grotendeels alleen doorbracht. Veelal in stilte. Ik kon geen mensen om me heen verdragen. Ik had meer dan genoeg aan mijzelf alleen. Ik had het gevoel dat ik mezelf in die burn-out hield. Ik was moe en tegelijkertijd was ik bang om nog moe-er te worden. Ik ging daarom op zoek naar een personal trainer. Hij zorgde ervoor dat mijn conditie weer vooruit ging, dat ik weer kon presteren zonder het uiterste van mijzelf te vragen. Ik kreeg weer vertrouwen in mijn lichaam. Mijn lichaam, die me al zolang in de steek liet. Tijdens mijn dagelijkse wandelingetjes en tijdens de stilte meditaties, begon ik langzaamaan mijn hart weer te horen. Ik hoefde eindelijk niet meer op zoek naar wie ik was en wat ik leuk vond. De antwoorden waren namelijk heel dichtbij. Ze zaten in mijzelf. En ik kon ze weer horen.

Doei vaste baan

Na een lang traject bij mijn psycholoog besloot ik eind 2018 afscheid te nemen van mijn baan als teammanager. Er viel een grote last van mijn schouders af. De stap die ik zo moeilijk vond om te nemen, gaf mij zoveel ruimte. Op dat moment sprak ik met mijzelf af dat ik alleen nog maar mijn hart zou volgen. Alleen dingen zou doen waar mijn ogen van gingen stralen, waar mijn hart een sprongetje van zou maken. Hoe ontzettend spannend ik dat ook vond. Ik had namelijk geen idee waar dat toe zou leiden. Gek genoeg maakte mij dat ook helemaal niks uit. Loslaten en vertrouwen. De spreuk ‘start before you are ready’ vind ik zo mooi. Als het goed voelt, ga ik ervoor. Mijn hoofd kreeg steeds minder ruimte en de controle die ik daarvoor zo hard nodig had, kreeg nauwelijks nog kans.

Steeds vaker praatten mijn partner Bern en ik over onze dromen. Eind 2018 besloten we om onze grootste droom te gaan waar maken: een rondreis maken met ons gezin door Zuidelijk Afrika.

We kochten een lege transportbus en bouwden die om tot camper. Ons droomhuis op wielen. We verkochten ons nieuwbouwhuis, deden onze waardevolle spullen in de opslag, mijn partner Bern nam ook ontslag bij zijn vaste baan en we vertrokken in augustus 2019. Onze camperbus Sam ging op de boot naar Afrika en wij vlogen er achteraan. Zeven maanden lang leefden wij onze droom.

We beklommen de hoogste zandduinen van Namibië, gingen in meerdere landen op safari, we sliepen op het strand, wij gaven onze jongens zelf les, ze maakten onderweg vriendjes en ze leerden Engels spreken, we vlogen in een Cessna over de Okavanga Delta, wij beklommen de Lions Head en de Tafelberg in Zuid-Afrika, we reden paard in de bergen van Lesotho. Allemaal met z’n vieren. Tijdens deze reis konden we helemaal onszelf zijn.

'We volgden ons hart. Onze intuïtie was ons kompas.'

We stonden op als we wakker werden en gingen op avontuur als wij daar zin in hadden. We genoten van ultieme vrijheid. Dat heeft ons als gezin zo sterk gemaakt en daar zijn wij onwijs dankbaar voor. Ik kon weer volop genieten van mijn kinderen en mijn partner. Dat was het grootste cadeau van deze onvergetelijke reis!

Aan onze roadtrip door Afrika kwam abrupt een einde.

Waar wij minimaal een jaar wilden rondreizen, werden dat zeven maanden. Vanwege het welbekende virus vlogen wij van de één op de andere dag terug naar Nederland. We kochten de laatste 4 tickets en reden 600 km naar een camping met parkeerplek voor onze bus Sam. We waren zo verdrietig. Wij waren nog lang niet klaar, we genoten nog volop! We pakten een paar spullen in, lieten de rest achter in Afrika en vlogen naar Nederland. Daarna sloot het luchtruim in Afrika. Dit moest zo zijn. Daar geloof ik oprecht in.

In Nederland hadden we geen huis meer. Toch vertrouwden wij er op dat er weer woonruimte op ons pad zou komen. Het liefst wilden we buitenaf wonen. Die ruimte hadden we in Afrika al mogen ervaren en dat beviel ons heel erg goed. Terug in Nederland mochten wij de eerste maanden bij een vriendin van ons wonen op de boerderij. Na maandenlang een andere achtertuin, was het leven in een gewoon huis even wennen. Een keuken met een oven en stromend water. Een eigen douche waar constant warm water uit komt. Al die dingen die nu weer zo normaal voelen, waren in het begin een bizarre luxe. Langzaamaan begon ons gewone leven weer vorm te krijgen. Mijn partner besloot terug te keren naar zijn oude werkgever en ik pakte Reiki op. Via-via vonden we een boerderij in een piepklein dorpje in Twente. We haalden onze spullen uit de opslag en verhuisden naar onze huidige woonboerderij in Beuningen (Ov.). We wonen naast de rivier de Dinkel en wandelen zo door het weiland het bos in. Wonen middenin de natuur, de plek waar ik op mijn best ben.

Terugkijkend ben ik zo dankbaar dat ik burn-out ging. Ik ben ervan overtuigd dat ik op geen enkele andere manier alle mooie lessen die op mijn pad zijn gekomen had kunnen leren. Het was zwaar, ik zat gevangen in mijn hoofd, het was eenzaam en ontzettend verdrietig, maar o zo de moeite waard. Ik ben nu mezelf. Ik voel me vrij, vrij om te doen wat ík wil. Ik ervaar eindelijk de stilte in mijzelf en geniet daar volop van. Ik vier het leven!